Ev hayvanı olan kedilerde görülen saldırgan tepkiler, türün doğal davranışıyla yakından ilişkilidir ve avlanma, oyun ve sosyal çatışmanın normal bir parçasıdır. Kendine yeten bir tür olan ve yalnız avcı, kedi, hayatta kalma tehdidi olarak fiziksel çatışmadan kaçınır, çünkü açık bir kavga yaralanmaya, avlanamama ve dolayısıyla ölüme neden olabilir. Kedinin iletişim sistemi: seslendirme, beden duruşu, yüz ifadesi, koku işaretleme, çatışmadan kaçınmak ve gerilimi azaltmak için kullanılır, ancak özel durumlar tek seçenek haline getirdiğinde veya saldırgan, rakibin karşılık vermeyeceğinden emin olduğunda dövüşme gerçekleşir.
Kediler arasında agresyonun, evde veya dışarıdaki topraklarda gerçekleşmesinin birçok nedeni vardır. Çoğu kedi, ev aralığını veya en azından en anlamlı gördükleri alanı başkalarının istilasına karşı savunmaya çalışacaktır. Mahalledeki güçlü kediler, sınırlarını genişletme fırsatları arayabilirken, daha az güvenli kediler kolay hedefler oluştururlar. Kediler, aralıklarını savunamaz veya başarılı olamazlarsa, sınırları o kadar önemli ölçüde geri itildiğinden dışarıda geçen gezileri çok tehlikeli hale gelir ve potansiyel olarak evde bağlı kalma durumuna gelebilirler.
Kedi kapısı veya hatta açık bir kapı veya pencere, tuhaf kedilere evi işgal etme fırsatı verebilir ve bu, her iki tarafın da saldırgan davranış sergilemesine neden olabilir. Şaşırtıcı bir şekilde, bazen saldıran güç, yerleşik kediden hiçbir dirençle karşılaşmaz, ancak bu muhtemelen olumlu bir karşılaşmanın kabul edilmesinden ziyade korkudan kaynaklanır. Bu tür işgaller aynı kedi evindeki üyeler arasında da gerilime neden olabilir, çünkü kaygılarını artırır ve daha önce tolere edilebilir seviyede olan gerginlikleri daha da kötüleştirebilir. Mahalledeki kedilerin sayısı da benzer bir etkiye sahip olabilir çünkü varlıkları, üstesinden gelemeyecekleri bir baskı haline gelir.
Evde tutulan çoklu kedi evde uyumsuz kediler arasındaki anlaşmazlık durumunda aynı türde açıkça düşmanca bir etkileşim meydana gelebilir ve bireyler, güvende hissetmedikleri takdirde belirli zamanlarda bir odadan dışarı çıkmaktan kaçınır. Eğer kaçma ve kaçınma imkanları kısıtlı veya yoksa aktif saldırganlık (dövüşme) gerçekleşir. Bazı kediler, genetikleri, cinsiyetleri ve erken deneyimlerine bağlı olarak diğerlerinden daha hızlı aktif agresyona başvururlar.
Yavru kedilerini koruyan annelerinin olduğu evlerde agresyon episodları da görülebilir, özellikle kısır dişilerin yanında yer almaları durumunda. Bu ortamlar, genellikle tüm ve kısırlaştırılmış kedilerin bir karışımını içerdiği için, gerginliğin yatakları olabilir. Grup içindeki dişilerin mevsim boyunca gelip gitmesi ilişkiler üzerinde ekstra baskı yaratabilir.

Bazı kediler diğerlerinden daha agresif mi?

Saldırganlık, bir kedinin doğası veya karakterinin bir tanımı veya teşhisi değil, duygusal bir durumun sonucudur. Şüphesiz ki bazı kediler, zorlu koşullar altında diğerlerine göre daha saldırgan olma eğiliminde olabilirler.

Kedilerim arasındaki saldırganlığı nasıl tanıyabilirim, her zaman kavga ederler mi?

Kediler son derece uyum sağlayıcıdır ve karşılıklı önemli bağ olmaksızın bir evde bir arada yaşayabilirler. Birden fazla kedi varsa, gruplar oluşturabilirler ve birbirlerine mümkün olduğunca uzak durarak “farklı görüşte anlaşmaya varma” şeklinde birlikte yaşayabilirler. Bu, ayrı grup üyeleri arasında zaman zaman saldırganlık olduğu anlamına gelmez, sadece belirli bir kaynağa erişim hakkını teyit etmek için ortaya çıkar. Bu durumda, kedi psikolojik savaşın etkili bir taktiği olarak pasif zorbalığı kullanabilir.
Her çoklu kedi grubunda, potansiyel zorba kediler vardır; tek ihtiyaçları bir kurban bulmaktır. “Kurban”, başka bir kedinin tehditkar davranışlarına dramatik ve açık şekilde endişeyle tepki veren herhangi bir kedidir. Kedi bu tür bir tehdide yanıt verdiğinde, zorba daha da agresifleşecektir. Bazı daha kararlı tipler, kurbanını evden kovmaktan çekinmezler. Bu kurbanlar, sürekli ve kaçınılmaz tehdidi temsil eden zorbanın neden olduğu sürekli stresle ilişkili hastalıklar geliştirirler. Zorbalığın belirtilerini görebilirsiniz, örneğin bir kedinin gözlerine bakma, dinlenme yerlerini veya kucağınızı başka bir kediye fiziksel olarak iterek talep etme, uyurken bir kedi üzerine atlamak, geçitleri engellemek, kedi yuvasına giriş/çıkışı engellemek veya iç mekan bir tuvalete erişimi kapatmak gibi davranışlar. Bu genellikle çok ince olabilir çünkü kedi, sadece kaynak ile diğer kedi arasına kendini yerleştirmek için bir yere yerleşmesi yeterlidir; sıradan bir gözlemciye, bu sadece zararsız bir şekilde bir kedinin dinlendiği gibi görünecektir.

Oyun kavgası ile gerçek kavga arasındaki fark nedir?

Bağlı olan birçok kedi oyun dövüşünden hoşlanır ve birbirlerini kovalar, yuvarlanır ve patileriyle oynarlar. Oyun dövüşü genellikle sessizdir ve her kedi kendini yeniden konumlandırırken aralıklarla gerçekleşir. Isırıklar nazik olup alıcıya zarar veya acı vermez ve tırnaklar genellikle içeri çekilidir. Bu seviyede devam eden bir oyun dövüşünü sona erdirmek için bir sebep yoktur. Oyun dövüşü bazen alevlenebilir ve tıslama veya çığlık gibi sesler, birinin rahatlık açısından biraz fazla kaba olabileceğini gösterebilir. Oyun dövüşünden sonra hızlı bir şekilde normale dönülür ve çift arasında diğer zamanlarda gözle görülür bir gerilim yoktur.

Kedilerim birbirlerine karşı saldırgan olmaktan nasıl vazgeçirebilirim?

Ev içindeki kedi kavgalarını yönetmek, ana tetikleyiciyi belirleyip onu ortadan kaldırmaya çalışarak mümkün olabilir. Eğer tetikleyici, uyumsuzluktan veya sürekli rekabetçi meydan okumalardan kaynaklanan üyeler arasındaki gerilim ise, o zaman ortam, sürekli çatışma ihtiyacını sınırlayabilecek eklemeleri içerecek şekilde adapte edilebilir. Akılda tutulması gereken şey, bu kedinin artık uyumsuz olabileceği ve bir veya daha fazlasının yeni bir yuvaya yerleştirilmesinin hepsini memnun edecek en nazik seçenek olabileceği, bununla birlikte barışı sağlamak için deneme yapmayı durdurmaz.
Saldırgan davranışın hızlı bir çözümü yoktur ve en iyi tavsiye, veterinerinize başvurarak bir davranışçıya yönlendirme konusunu tartışmaktır. Ayrıca bu genel tavsiyeyi takip etmeniz faydalı olabilir. ‘Kedi kaynakları’ (beslenme alanları, su kapları, kum kapları, yataklar, oyuncaklar, tırmanma direkleri, yüksek yerlere dinlenme ve özel yerler) ideal olarak “bir kedi artı bir ekstra, farklı konumlarda” formülüne göre sağlanmalıdır, böylece tüm üyeler onları bol miktarda algılar. Eğer ayrı sosyal gruba ait oldukları net bir şekilde görülen birkaç kedi varsa ve ev içinde yer sınırlıysa, bu durumda ‘sosyal grup başına bir artı bir ekstra’ yeterli olabilir.
Kedilerin normal kuru mama porsiyonunun bir kısmı, birkaç yeni kalıcı besleme ‘istasyonuna’ dağıtılabilir, bu sayede bol miktarda olduğunu hissettirir ve kedilerin uygun bir beslenme zamanını bilinçli bir şekilde seçmelerine olanak sağlar. Hem kuru hem de yaş mama da benzer şekilde, rekabeti önlemek için sık sık daha küçük öğünler halinde dağıtılabilir. Kaplar, her bir kedinin potansiyel bir rakibe sırtını dönmeden yemek yiyebileceği şekilde konumlandırılmalıdır. Su da kediler için önemli bir kaynaktır ve evin farklı bölgelerine besinden uzakta birkaç kap yerleştirerek kedilerin daha sık ziyaret etmelerini teşvik edebilir.
Kedilerin dışarıya çıkma imkanları olsa bile, iç mekan kum olanakları sağlamak akıllıca olur. Eğer bahçede zorbalık gibi bir şeyler oluyorsa, onlara içeride göreceli güvenlik içinde tuvalet yapma seçeneği sunar. Mümkün olduğunca iki ayrı giriş ve çıkış noktası sağlamak da uygun bir sayıda yatak bulunmasını sağlar, böylece hatta en utangaç kedinin bile engellenmeden içeri veya dışarı çıkabilmesi mümkün olur.
Tırmanma direkleri, girişler, yataklar ve beslenme istasyonlarının yakınına yerleştirilmeli, böylece kediler, başkaları oradayken sıklıkla koyma yolunu tercih eder ve buna bir şekilde toprak ayrımı ile iletişim kurma yolu olarak tırmalar. Kediler genellikle yüksek bir konumdan etkinliği gözlemlemeyi tercih eder, çünkü bu güvenlik hissi verir, bu yüzden yüksek yerlere erişme fırsatı bol olmalıdır. Özel yerler de göz önünde bulundurulmalıdır, çünkü her kedinin yalnız kalma ve saldırı riski olmadan dinlenebileceği güvenli bir yere ihtiyacı vardır. Sıcak yataklar da korunmaya değerdir, bu yüzden uygun sayıda mevcut olmalı ve ihtilafları önlemek için sağlanmalıdır.

Kedilerim aniden kavga etmeye başladı, ne yapmalıyım?

Eğer kediler arasındaki saldırganlık yoğun bir şekilde iki birey arasında şiddetli kavgaya dönüşürse, en güvenli seçenek onları 24-48 saat boyunca farklı odalara ayırmaktır. Her ikisi de sakinleşene kadar bu şekilde ayrı tutmak gereklidir. Eğer bu noktada yapılan tekrar tanışma hala aktif kavgaya neden oluyorsa, onları daha uzun bir süre boyunca birbirinden ayırmak ve tamamen yabancılar gibi davranmak gerekebilir.
Saldırganlık durumları genellikle beklenmedik zamanlarda ortaya çıkabilir ve sahipler genellikle hazırlıksız olurlar. Tipik bir örnek, tek bir üyenin veteriner kliniğinden dönmesiyle gruptaki tepkidir. Kediler genellikle koku duyularını kullanarak iletişim kurarlar ve bir grup kediyi bir arada tutan tanıdık bir ortak koku oluştururlar. Bir kedi veteriner kliniğine gidip geliğinde, bu grup koku değişir ve tehdit edici ve hoş olmayan kokular alır. Eve getirildiğinde diğer kediler, arkadaşlarını tanımazlar ve dramatik bir tepki gösterebilirler. Kedinizin aile içinde böyle bir durumla karşılaşmaması için, geri dönen kedinizi ilk başta en azından ilk on iki saat (veya gece boyunca) ayrı bir odada tutarak tanıdık bir koku oluşturmasına izin verin. Bu süreci, okşayarak ve genel olarak sevgi göstererek destekleyebilirsiniz, ancak ameliyat sonrası bir hastayı fazla üzerken dikkatli olunmalıdır. Veteriner veya hemşire size uygun bakım tavsiyesini verecektir.

Pencereden bir yabancı kedi gördüğünde, kediler neden saldırganlaşır?

Eğer altta yatan gerilimler varsa, bir kedinin başka bir kediye yönlendirdiği saldırganlık vakaları, dış bir kaynaktan gelen keskin bir tehdit hissi tarafından tetiklenirse, oldukça yaygındır. Kedilerin, vücudu tehlikeye karşı hazırlamak için adrenalin salgılayan ve kasları kana pompalayan bir iç sistem olan savaş/kaçma mekanizmasını kullanan çok keskin bir hayatta kalma içgüdüsü vardır. Bu büyük duygusal tepki, aniden çıkan bir ses veya hareket veya pencereden başka bir kedinin görüntüsü tarafından tetiklenebilir, ancak ‘saldırı’ yanlış zamanda yanlış yerde olan masum bir kediye karşı kaza ile başlatabilir. Evdeki iki kedi arasındaki ilişkiler bu durumda geri dönüşü olmayacak şekilde zarar görebilir. Yine, tavsiye, onları 24-48 saat boyunca farklı odalara ayırmaktır, böylece her ikisi de sakinleşene kadar. Bu aşamada yeniden tanışma hâlâ aktif dövüşle sonuçlanıyorsa, onları daha uzun bir süre boyunca ayırmak ve birbirleriyle ilk kez tanışıyormuş gibi muamele etmek gerekebilir.

Kedime başka bir kedi tanıtırsam, kavga ederler mi?

Mevcut kedi gruplarına eklemeler yapmak, özellikle yeni gelen olgun bir yetişkin ise, kedinin ‘kolonisine’ başka bireyleri kabul etmekte direnmesi tamamen normal olduğu için, saldırganlık tetikleyebilir.

Bölgedeki başka bir kedi tarafından kedim dövülüyor, ne yapmalıyım?

Bazı toprak saldırganlıkları, çoğu kişi tarafından kabul edilebilir sınırların üzerine çıkıyor. Bu kedi zorbalıkları genellikle aktif olarak başkaları tarafından savunulan bölgeleri ele geçirmek için arayış içinde oldukları için “despotik” olarak tanımlanırlar. Geniş bir alanda bulunan evlere girer, orada yaşayan kediler saldırır ve ayrılmadan önce idrarlarını dikey yüzeylere işaretler. Mağdurlar nadiren karşı saldırıda bulunur, çünkü “despot” onları akıllıca seçer ve genellikle yaşlı, hasta veya çekingen kedilere sürekli olarak saldırır. İngiltere’de bazı ırk kediler, örneğin Burmese ve daha yakın zamanda Bengal, rapor edilen faillerin şaşırtıcı bir yüzdesini temsil etmektedir. Tüm tüm kediler (genellikle erkek olan “despot”lar) benzer şekilde davranma eğilimindedir; aynı şekilde son derece toprakçı olan herhangi bir evcil kediden de bahsedilebilir.
Bu durum son derece sıkıntı verici olabilir, özellikle saldırılar kedinin kendi evinde gerçekleştiğinde ve gelecekteki saldırıları önlemek için sadece saldırganın sahibinin adımlarının atılmasını talep etmek cazip olabilir. Bu önlemlerin alınması tamamen yerinde olsa da, hoşlanılmayan gerçek şudur ki, mağdurun sahibi de mülkünü korumak için makul adımlar atmaktan sorumludur. Mağdur kedi açıkça saldırganlardan kaçınmak veya kendi topraklarını savunmak için yeteneksiz olduğundan, sahibi bu duruma müdahale etmek zorundadır.
Bu zorba kedilerin tür için normal davranıp davranmadığı konusunda biraz tartışma vardır, ancak maalesef, davranışlarının kedinin bir toprak türü olarak normalden başka bir şey olmadığına dair çok az kanıt bulunmaktadır. Ev tipi olmayan kediler veya “sokaktakiler”, diğer kedilere yakın bir alanda yaşamak için topluluklarına uyum sağlamak için binlerce nesil boyunca seçici bir şekilde yetiştirilmiştir. Toprak davranışının ifadesi tamamen bir derece meselesidir ve dünya çapındaki kedi sahipleri bunun daha yaygın bir olay olmadığı için minnettardır.
İlk olarak, sorun çıkaran kedinin sahip olup olmadığı ve kısırlaştırılıp kısırlaştırılmadığı belirlenmelidir. Bir sahibin kanıtları olmadığı durumlarda, insana yakışır bir şekilde tuzaklama, kısırlaştırma ve yeniden yerleştirme için yardım talep edilebilir.
Bir sahip tespit edilebilirse, özellikle dövüşmelerin ve mülk istilalarının karanlık saatlerinde gerçekleştiği durumlarda, zorba kedinin geceleyin kapalı alanda tutulmasının kabul edilebilir olabileceği konusunda karşılıklı anlaşmaya varmak faydalı olabilir. Eğer saldırılar gündüz gerçekleşiyorsa, sokağa çıkma yasağı saatleri buna göre belirlenmelidir. Eğer kediniz tek mağdur değilse, saldırganın belirli saatlerde hapsedildiği komşulara bildirilmelidir, böylece kendi kedilerinin güvende olduğunu bilirler. Zorba kedinin tasmada birkaç çanı bulunması, komşuların ve kedilerinin geldiğini duymasını ve sokağa çıkma yasağının ihlal edilip edilmediğini anlamalarını sağlamak için gereken herhangi bir adımın atılmasına yardımcı olacaktır.
Kediniz, saldırgan kedinin evinize nasıl girdiği konusunda rahatlama bulabilirse, kedi kapısını kilitleyerek veya her iki tarafına sağlam bir tahta yerleştirerek kedi kapağını engelleyebilirsiniz. Eğer saldırganın bahçeye giriş rotası belirlenebilirse, mümkün olduğunca engellenmelidir. Kediniz bahçeye çıkmak istiyorsa, özel bir giriş sistemi kedi kapısı kurulmalıdır. Ne yazık ki, en kararlı kedilerin istilayı önlemeyen hiçbir cihazı tamamen dışarda tutamayacağına dikkat edin.
Saldırgan kedinin evi, zorunlu kapatma nedeniyle stres yaşayabileceği için uygun uyarıcılar ve kaynaklarla donatılmalıdır. Kedinin her aktiviteyi yapmak için uygun sıcak yataklar bulabildiğinden emin olun. Özellikle sabahın erken saatlerinde ve akşamları veya normalde en aktif olduğu diğer zamanlarda enerji harcamak için etkin oyun seansları düzenlenmelidir.
Bazı despotik kediler bu şekilde davranmaya kararlıdır ve komşular arasında ortaya çıkan gergin anlaşmazlıkları çözmenin tek yolu, onları düşük kedi nüfusu olan bölgelere yeniden yerleştirmektir.

Kedim bir kavgaya karıştı, ne yapmalıyım?

Kedinizin yeni bir kavga yaptığının farkındaysanız, en iyisi onu içeride tutmak ancak başlangıçta çok fazla ilgi göstermemek – kedinin kavga ettiği anda çok heyecanlanabileceği ve sakinleşene kadar yalnız bırakılmasının daha iyi olacağı bir gerçektir. Yüzeysel kesikler ve çizikler yaygın ve kolayca görülebilirken, diş yaralanmaları genellikle zor tespit edilir çünkü kedinin dişleri deriyi deler ve derin, dar delikler oluşturur. Bu delikler hızla iyileşir ve bakterilerin içerde hapsolmasına neden olur. Eğer kediniz kavga sonrası saklanıyorsa, cansız veya geri çekilmiş görünüyorsa veya topallıyorsa veteriner hekime danışmalısınız çünkü kedinin bir ısırık apsesi olabilir.